Sen ve Ben ~ Niccolo Ammaniti

Sen ve Ben
Niccolo Ammaniti

can yayınları

İnsanlarla ilişki kurmayı, arkadaşlık etmeyi pek sevmeyen, hep yalnız kalmak isteyen on dört yaşında ki Lorenzo’nun içten hikayesi kitabın konusu. Roma'lı varlıklı bir ailenin çocuğu. Ailesi, onun aşırı asosyalliğinin farkına varıyor. Gittikleri doktor, çocuğun narsistik bir rahatsızlığı olduğunu, başkalarına karşı empati duymadığını söylüyor. J.D. Salinger’in Çavdar Tarlasında Çocuklar kitabındaki Holden Caulfield gibi bir anti kahraman o da. Herkesin gittiği yollarda yürümeyi sevmeyen bir çocuk.

Lorenzo’nun okulunda kayak yapmak için bir gezi düzenlenir. O bu geziye katılmak üzere annesince kalkacak otobüse bırakıldığında oradan kaçarak oturdukları apartmanın bodrumuna saklanır. Dedik ya çocuk yalnızlığı seviyor. Yiyeceğini içeceğini depolar. Böylece bir hafta kafayı dinleyeceğini sanmaktadır. Oysa beklemediği bir misafiri olacaktır. Olivia, yirmiüç yaşındaki üvey ablası çıkagelir. Lorenzo’dan da garip, içki, uyuşturucu her yol var kız da, üstelik tam çılgın. Zamanla ilişkileri kardeşliği aşar. Isınamadıkları dünyaya karşı, birbirlerine ısınırlar adeta… Aslında Lorenzo’nun sorunlu biri olmadığını anlarız.

Babası Lorenzo’yu belki sosyalleşir diye, gittiği seçkin özel okuldan alıp sıradan bir devlet okuluna verir. Bu çok hareketli yeni okul korkutur onu. Diğerleri gibi olmadığı burda daha da açığa çıkar çünkü. Kitabın bir yerinde taklitçilik; duygusal, zeki, düş gücü kuvvetli ama içe dönük ve yalnızlığı seven kitabın kahramanı Lorenzo’nun anlatımıyla, aşağıdaki gibi…

Bir sabah baş ağrısı numarasıyla evde kalmıştım ve televizyonda taklitçi böceklerle ilgili bir belgesel izledim.

Tropikal kuşakta bir yerlerde yabanarılarına öykünen bir sinek anlatılıyordu. Kendi türünde sinekler gibi dört kanadı vardı ama üst üste tuttuğu için iki kanatlı gibi görünüyordu. Karnı sarı siyah çizgiliydi, duyargaları ve gözleri fırlaktı, yalancı bir iğnesi de vardı. Hiçbir şey yapmıyordu, zararsızdı. Ama yabanarısı gibi olduğundan kuşlar, kertenkeleler, hatta insanlar bile korkuyordu ondan. Dünyanın en tehlikeli ve en çok gözlenen yabanarısı kovanlarına rahatça girebiliyordu ve kimse onu fark etmiyordu.

Tümüyle yanılmıştım.

Ne yapmam gerektiğini o anda anladım.

En tehlikeli olanlara öykünmeliydim.

Öbürleri gibi giyinmeye başladım. Adidas jimnastik ayakkabıları, yırtık blucin pantalon, kapüşonlu siyah kazak. Saçlarımı ayırmamaya ve uzatmaya başladım. Küpe de takmak istiyordum ama annem yasakladı.

…

Onlar gibi yürüyordum artık. Bacaklarımı aça aça. Sırt çantamı yere atıyor ve tekmeliyordum.

Onlara abartmadan öykünüyordum. Birisine öyküneyim derken gülünç duruma düşmek anlık bir olaydır.

Derslerde sıramda oturup dinliyor numarası yapıyordum, gerçekte kendi dünyamda yaşıyor, kurgubilimsel öyküler uyduruyordum. Jimnastiğe bile gidiyor, başkalarının esprilerine gülüyor, kızlara aptalca şakalar yapıyordum. Birkaç kez de öğretmenlerle saygısızca konuştum. Sınavda boş kâğıt da verdim.

Sinek herkesi aldatmayı başarmış, yabanarısı toplumuna kusursuzca ayak uydurmuştu. Onlardan biri olduğumu sanıyorlardı. Doğru biri.

Eve döndüğümde annemle babama arkadaşlarımın beni sevimli bulduklarını söylüyor, gerçekten başıma gelmiş gibi eğlenceli öyküler anlatıyordum.

Ama bu güldürüyü sahneledikçe kendimi daha da farklı hissediyordum. Beni başkalarından ayıran uçurum daha da derinleşiyordu. Tek başıma olduğumda mutluydum, başkalarının yanında rol yapmak zorundaydım.

…

Sanki içimdeki sinek bana doğru şeyleri söylüyordu. Arkadaşlarının seni bir anda unutabileceğini, kızların kötü yürekli olduklarını ve seninle alay ettiklerini, evin dışındaki dünyada sadece yarışma, baskı ve şiddet olduğunu anlatıyordu."

~~~

Kitap kısa öz anlatmak istediğini vurucu bir şekilde ve akıcı diliyle anlatıyor. Zevkle okunan ve öğretici bir yapıt. Kitap ünlü yönetmen Bernardo Bertolucci tarafından filme de çekildi ama ben filmi hiç beğenmedim. Bir defa, ana karakter Lorenzo’yu oynayan Jacopo Olmo Antinori, hiç uymamış role. Ukalâlık olmasın ama yönetmen de kitabı hiç anlamamış sanki. Ben zaten Bertolucci’den pek hazzetmiyorum.

tt1801061