Loveless (2017) - Nelyubov



Loveless (2017)
Nelyubov

IMDb

Anne ve babasının kavgaları ve belki ondan da önemlisi bencillikleri ve çocuklarına karşı ilgisizlikleri altında ezildiği halde; şaşırtıcı bir şekilde dışarıya hiçbir şey belli etmeyen 12 yaşında bir çocuk filmin ana kişisi. Ama daha çok anne ve babanın sevgilileri ile yaşamlarını, boşanma sürecinde kendilerine yeni hayatlar kurmak için çabalamalarını izliyoruz. Eninde sonunda ebeveynlerinin bağırışlarını gözyaşları ile dinleyen ve o evde ona yer olmadığını anlayan çocuk gidiyor. Bir çocukları yokmuşcasına yaşayan ana baba, sonunda çocuklarını da yok etmeyi başarıyorlar.


Kendi yaşamları konusunda seçici, ayrıntıcı ve mükemmeliyetçi ebeveynlerin çocuklarına karşı sevgisizlikleri bir süre sonra netleşiyor. Sevgi duyamamaktadırlar. Özellikle anne kendi çocukluğunda ki sevgisizliği ve annesinin ona davranışlarını olduğu gibi küçük Alyoşa’ya aktarmaktadır. Şu diyalog herşeyi anlatıyor zaten:

- Görünüşe göre oğlum benden nefret ediyor… Aynı babası gibi. Hatta onun gibi kokmaya başladı.

+ Erkek karakteristiği... Büyüyor. Hep küçükken olduğu gibi bir melek olarak mı kalmasını istiyordun?

- Bir melek gibi görünüyor olabilir… ama aslında çok dik kafalı. Doğum sırasında az daha yırtılacaktım. Çıkmak istemedi. Doğum neredeyse 24 saat sürdü.




Batılı toplumlara uyum sağlama çabalamasında ki yeni Rusya’nın görüntüleri de fonda gayet öğretici bir şekilde akıyor. Yeni kurulmakta olan şirketler ve patron olgusu. Dinin yeni toplumda birden kapladığı yer. Ailenin yapısı. Kısacası toplumsal dönüşüm…


Yönetmen Andrey Zvyagintsev’in izlediğim bu ikinci filmi. Vozvrashchenie (2003) - The Return da oldukça etkileyici ve çekimlerinin çok güzel olduğu bir filmdi. Nelyubov’da farklı olarak dikkatimi çeken sakinlik ve dinginlik bakımından aynı tarz çekimler olmasına karşın anlattığı konudan olsa gerek daha sert geldi bana anlatım tarzı. Ama bu da böyle anlatılır ancak dedirtiyor film bitince. Kısacası yönetmen film yapma işini çözmüş.


Oyunculuklara gelince. Alyoşa (Matvey Novikov) filmin etrafında döndüğü karakter olmasına rağmen çok sahnede yer almadı. Ama olduğu kadarıyla başarılıydı. Anne Zhenya (Maryana Spivak) iki gün boyunca çocuğunun evde olmadığını farketmeyen, bencil ve sevgisiz anneye iyi can vermiş. Aslında film bu sevgisizliği en çok da anne üzerinden anlatıyor zannederken, baba Boris (Aleksey Rozin) yeni eşinden olan çocuğuna karşı da aynı davranışları sergilemeye başlayınca yönetmenin anlatmak istediği şey ortaya çıkıyor: toplumda ki sevgisizlik… Aslında kaybolan Alyoşa değildir...

Cannes Film Festivali Jüri Ödülü'nü kazanan yapım 2018 filmekimi'nde gösterildi.




tt6304162

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kus me zachtjes (2012) - Kiss me Softly - Kısa Film

Du Er Ikke Alene (1978) - You Are Not Alone

Sorry We Missed You (2019) - Üzgünüz, Size Ulaşamadık